Анжир – баландлиги 8 метргача бўладиган мевали дарахт.

Табобат ва тиббиёт анжирнинг мева ва баргларидан шифобахш восита сифатида фойдаланади. Тўлиқ пишиб етилган теваси териб олинади ва ҳўллигида ёки қуритиб имтеъмол қилинади. Барглари мева етилиши даврида йиғилади, соя ерда қуритилади ва доривор препарат олиш учун дори тайёрлаш заводларига юборилади.

Абу Али Ибн Сино анжир мевасини балғам кўчирувчи ва йўтал қолдирувчи восита сифатида қўллаган. Балғам кўчирувчи дори сифатида анжир мевасини ейиш, йўтал қолдириш учун мевани сутда қайнатиб, истеъмол қилишни буюрган.

Табобатда анжир меваси ва унинг дамламаси дори сифатида йўтални тўхтатиш ва кўкйўтални даволаш учун ичишга буюрилади. Томоқ шамоллаганда иссиқ дамлама билан томоқ чайилади. Мевасининг иссиқ дамламаси яраларган даво қилинади – дамламада намланган дока яра устига қўйилади. Тиббиётда сурги сифатида қўлланиладиган кафиол препарати таркибига анжир меваси ҳам киради. Анжир баргидан олинган псоберан доривор препарати (фурокумаринлар йиғиндиси) тиббиётда пес касаллигига даво қилинади.